Blogs en inspiratie

Jaren geleden hoorde ik het inspirerende verhaal van een remedial teacher in het onderwijs: ze was de zoveelste RT-er van een negenjarige jongen die amper kon lezen. Die elke dag uit de klas werd gehaald voor RT. Die niet meer wilde. Geen vertrouwen meer had. Afgestompt was. Ze pakte het rigoreus anders aan. Ze zei: we gaan niet lezen, we gaan iets doen wat jij leuk vindt! 

Een rups wordt pas een vlinder als hij de tijd krijgt om zich een huisje te bouwen… en daar een tijdje in te verblijven. In alle rust. Stilte. En eenvoud.En laat dat nu iets zijn dat in ons gehaaste, stampvolle leven vaak ver te zoeken is. Hoe kun je dan toch je kind helpen uitgroeien tot een prachtige vlinder? 

Mijn dochters hebben zondag voor het eerst in de tent geslapen naast het huis. Elf en negen zijn ze. Trots was ik en blij, want vooral mijn oudste ziet overal beren op de weg. Ze zei zelfs letterlijk, de dag ervoor toen een vriendinnetje kwam logeren: ‘maar mama, straks trekt iemand ons uit de tent en verdwijnen we.’  

En zo raar was die gedachte niet. Want in de nachten ervoor waren twee meisjes in onze regio vermoord...Wat moest ik ze wel vertellen, en wat niet? En hoe voel je je veilig in een onveiige wereld? Daarover gaat deze blog, met praktische tips.

Mijn oudste dochtertje Bloeme is lekker bezig: met een muts op haar hoofd zit ze al een tijdje te knippen, te naaien en te vullen. Het moet een mini-beertje worden, voor mee naar school. Ze is net een maand tien. Ik blijf in de buurt om  zo nu en dan een helpende hand toe te steken  als dat nodig was. Het gaat goed. 
Totdat ze opeens in huilen uitbarst en roept: ‘hij is helemaal mislukt! Die stomme beer is helemaal mislukt!’
 

De juf en de kinderen stonden buiten in een mistig zonnetje, in het amfitheater van haar nieuwe school. Er waren gekleurde elastieken gespannen tussen alle kinderen naar het kind in het midden. Met opgetrokken schouders liep mijn negenjarige dochter Bloeme naar de kring toe; ze moest een spel doorbreken, ze voelde zich onhandig. 
Ik liep met haar mee, mijn arm om haar schouder. Een vogel floot. De juf draaide zich om en glimlachte met haar ogen en haar hart naar Bloeme. Ik voelde haar schouders zakken, de kinderen glimlachten naar haar ter welkom...